پروژه ی احیای لنج بوم ایرانی

دریانوردی سنتی ایرانی به واسطه ی جایگزینی لنج های مدرن به جای لنج های چوبی، در آستانه ی نابودی ست. لنج های چوبی بادبانی مدت هاست به آب انداخته نشده اند و بسیاری از آنها تخریب شده اند. گروه دریانوردان قدیمی روز به روز کوچکتر می شود و بقیه بازماندگان هم بسیاری از دانسته های خود را از یاد برده اند. و به قطعیت می توان گفت اگر اقدامی جهت احیای دریانوردی سنتی ایران صورت نگیرد، این میراث تا کمتر از یک دهه دیگر به طور کامل از بین خواهد رفت. یکی از مهمترین و بزرگترین اهداف پروژه ی احیای لنج بوم ایرانی نیز گام برداشتن در جهت حفظ میراث دریانوردی ایران است.

پروژه ی احیای لنج بوم ایرانی

ایده این پروژه با هدف احیای دریانوردی سنتی بادبانی از سال 1397 شکل گرفت و به تدریج توسعه یافت. اولین و مهمترین هدف ما از این پروژه، ایجاد و بازسازی یک لنج بادبانی برای یادآوری دوباره لنج سازی و میراث دریانوردی ایران بود. در ابتدای راه بود که متوجه شدیم خطر نابودی بوم ایرانی بیش از حد تصور ما است؛ چرا که از میان حدود پنج هزار لنج صیادی در شهرهای حاشیه ی خلیج فارس کمتر از صد بوم وجود داشت که بسیاری از آنها حتی قابلیت بازسازی هم نداشتند. همچنین با توجه به عدم استفاده از این نوع لنج، بسیاری از خریداران بوم، قصد استفاده از قطعاتی نظیر موتور آنها را دارند، نه بازسازی و دوباره به آب انداختنشان.

در نهایت، در سال 1398، موفق به خریداری یک بوم بادبانی شدیم. اگرچه در جنوب ایران لنج سازان بسیاری مشغول به کار هستند؛ اما، به دلایلی که پیشتر به آنها اشاره کردیم از میان این لنج سازان تقریبا دیگر کسی به طور اختصاصی به ساخت بوم نمی پردازد. این امر کار را برای ما دشوارتر ساخت، چرا که با تعداد قلیل دریانوردان قدیمی در شهرهای جنوب، که خود در طی سالها دوری از دریا بسیاری از آموخته هایشان را فراموش کرده اند، پیدا کردن یک راهنما امری به ظاهر نشدنی به نظر میرسید. اما در نهایت کلونی دریانوردان قدیمی شهر کنگ به کمک ما آمده و کار بازسازی بوم در دو مرحله ظاهری و فنی آغاز شد. ناخدا عبدالرحمن بابو، در این راه راهنمای ما بود و به همین جهت پس از اتمام پروژه، این لنج بادبانی را برای قدردانی از زحمات او، “بوم بابو” نامگذاری کردیم.